Zechariah 9
Rozdział 9
1Brzemię słowa Pana w ziemi Chadraku, a Damaszek będzie jego odpoczynkiem, gdyż Panu przypatrzą się oczy ludzi i wszystkich pokoleń Izraela; 2Nawet Chamat będzie miał z nim granicę, a także Tyr i Sydon, choć są bardzo mądre. 3Tyr bowiem zbudował sobie twierdzę i nagromadził srebra jak prochu, a złota jak błota na ulicach. 4Oto Pan go wypędzi a i wrzuci w morze jego siłę, on sam zostanie strawiony ogniem. 5Ujrzy to Aszkelon i ulęknie się, podobnie Gaza – i pogrąży się w smutku; również Ekron, bo jego nadzieja zawiedzie. I zginie król z Gazy, a Aszkelon nie będzie zamieszkany. 6I bękart będzie mieszkał w Aszdodzie b, a tak zniszczę pychę Filistynów. 7Usunę krew każdego z jego ust i obrzydliwości spomiędzy jego zębów. Kto pozostanie, będzie należał do naszego Boga, aby był jak książę w Judzie i Ekron, jak Jebusyta. 8I rozłożę obóz dokoła swego domu z powodu wojska i z powodu tych, którzy przechodzą i wracają. I już nie przejdzie przez nich żaden ciemięzca. Teraz bowiem widziały to moje oczy. 9Raduj się wielce, córko Syjonu! Wykrzykuj, córko Jerozolimy! Oto twój Król przychodzi do ciebie c; sprawiedliwy i Zbawiciel, cichy i siedzący na ośle, na oślątku, źrebięciu oślicy. 10Zniszczę bowiem rydwany z Efraima i konie z Jerozolimy, a łuki wojenne będą połamane. I ogłosi pokój narodom, a jego władza będzie sięgać od morza aż do morza i od rzeki aż po krańce ziemi. 11A co do ciebie, ze względu na krew twego przymierza wypuściłem twoich więźniów z dołu, w którym nie ma wody. 12Wróćcie do twierdzy, więźniowie d, którzy macie nadzieję. Dziś bowiem ogłaszam, że wynagrodzę w dwójnasób; 13Gdy jak łuk naciągnę Judę, a na nim nałożę Efraima; wzbudzę twoich synów, Syjonie, przeciwko twoim synom, Jawanie, i zrobię z ciebie miecz mocarza. 14Pan bowiem ukaże się nad nimi i jak błyskawica wyleci jego strzała. Pan Bóg zadmie w trąbę i wyruszy w wichrach południa. 15Pan zastępów będzie ochraniać swój lud; pochłoną i przemogą kamienie z procy, będą pić i krzyczeć jak od wina; i napełnią się jak czasza i jak rogi ołtarza. 16W tym dniu Pan, ich Bóg, wybawi ich jak trzodę swego ludu. Będą bowiem jak kamienie w koronie, wystawieni jak sztandar w jego ziemi. 17Jak wielkie bowiem jest jego błogosławieństwo! Jak wspaniałe jego piękno! Zboże pocieszy młodzieńców, a moszcz – panny.
Copyright information for
PolUGdanska